En dat was 1!

Dag trouwe lezers,

En dat was dan werkweek 1! BAM! Die shit hebben we ook gedaan en overleefd. Het is sneller gegaan dan dat ik eigenlijk zelf heb door gehad en dat vind ik eigenlijk ook wel fijn zo... 

Zoals ik jullie al eerder heb beschreven, zijn de klassen niet hetzelfde als de klassen in Nederland. Vandaag had ik een combi-klas en zaten er maar liefst 6 (!!) leerlingen in de klas. Wauw. Al met al vind ik mijn ronde alweer best snel op het schooltje en lijkt het vorig jaar dat ik er nog was in plaats van 5 jaar geleden. Het is er kalm. Zo kalm, dat het bijna niet op een school lijkt eigenlijk en ik kan er heerlijk werken. Ik heb welgeteld 4 Nederlandse directe collega's en de rest is as Brits as Black Pudding: in eerste instantie aardig gereserveerd en gericht op zichzelf. Maar inmiddels bouw ik al goede contacten op met het 'rookclubje' (waar een verslaving al niet goed voor is! Sorry Jos!) en kreeg ik een compliment op mijn haar: 'I wish I could wear my hair like that!'
Vandaag hebben we op school een 'evacuation' gehad... Of althans, de oefening daarvoor. De roddels gingen de afgelopen dagen al de ronde op school: 'Karen (PA van de headmaster) wears trainers! She NEVER wears trainers...' Gisteren ging het niet door omdat het regende en dat zorgt hier in Oman voor aardig wat commotie. Levensgevaarlijk is het dan en als je de straat niet op hoeft, kun je beter thuis blijven.  De evacuatie gaat natuurlijk met de Britse organisatie van een leien dakje en ik heb nog NOOIT, ik herhaal: nog NOOIT zo veel pubers bij elkaar in uniformen gezien die zo stil in de rij stonden. De headmaster brulde door de speakers: 'Attention. Attention. This is a exercise. Attention. Attention. We need you to stay calm en quiet.' En dat waren ze: onnatuurlijk stil en gehoorzaam. Fijn voordeel van dit alles: ik was eerder vrij!
Dat gaf mij mooi de gelegenheid om een lunch in de zon te nuttigen in Shatti. Om dat alles weer te verwerken heb ik mezelf bij elkaar geraapt en in bikini gehesen om de nodige baantjes te trekken bij mijn hanghotel. Het hele zwembad had ik voor mezelf en de 'Life guard' lette goed op me, want stel je voor dat een blonde expat plotselinge kramp krijgt en verzuipt in een zwembad van een 4 sterrenhotel. Dat wil natuurlijk niemand. Na de heftige inspanning die ik had geleverd, werd het hoog tijd om bij te komen op een ligbed in de zon. Wuivende palmbomen naast me en de groene papegaaien scheerden over mijn hoofd. Mocht ik even vergeten zijn waarom ik ook alweer hier naartoe was afgereisd, dan hebben de papegaaien en de zon me er fijn aan herinnerd.

Inmiddels ben ik ook gesetteld in mijn appartement. Mijn spullen zijn uitgepakt en alle foto's, kaartjes en boekjes hebben een plek gekregen. Ik heb mijn woonkamer volledig verbouwd naar mijn zin en dit is vooralsnog niet ongedaan gemaakt door mijn cleaner, die mij overigens nog wel wat manieren aan probeert te leren... Zo ligt er vanaf gisteren standaard een handdoekje voor de ingang van mijn badkamer, omdat hij er denk ik niet van gediend is dat ik met schoenen de badkamer betreed...
Met de lokale bevolking, de Omanie, heb ik eigenlijk weinig contact. In mijn hotel verblijven er wel een aantal, maar die letten er goed op dat zij niet met mij in 1 lift staan. Aan de mannen kun je zien hoe orthodox zij zijn: die baard en 'hoogwater' zijn de die-hards. Gisteren stond zo'n man in de lift en ik kwam eraan sprinten met mijn take-away Thai. Hij hield de lift tegen, hij eruit, ik erin en ik gebaarde dat hij best erbij mocht. Nee. Hij schudde nee en de deur ging dicht. Enigszins verbouwereerd bleef ik achter in de lift. Maar goed, ik was op tijd in mijn kamer voordat mijn chicken en steamed rice koud werden.

Vanavond ga ik met Liesbeth naar de Muscat City Center om een beetje te shoppen en te eten. Morgen aan het eind van de middag ben ik uitgenodigd om op het Shell-kamp te komen voor een nieuwjaarsduik. Ik werd uitgenodigd door Nederlandse ouders die in het 'Oranje Comité' zitten'. (Denk hete aardappel en spreek uit:) 'Kom anders lekker een duikje nemen vrijdag? He? En daarna even opwarmen met een glaasje champi, erwtensoep en oliebollen! Heeeeerlijk toch?! Zijn ook leuke, nieuwe, jonge mensen gearriveerd waar je wel mee kunt socialisen. Leuk.' Ja, leuk dus. 

Nu eerst weekend dus. Het valt me mee hoe erg ik moet wennen aan het land. Ik denk echt dat het scheelt dat ik hier al eerder heb gezeten. Het land voelt bekend aan en ik rij binnen no-time weer naar de betere stekkies. Ik merk wel dat ik heel erg de behoefte heb aan 'socialisen'. Ik wil hier ook mensen leren kennen waarmee ik af kan spreken zodat ik niet alleen maar in mijn appartement hoef te zitten. Komt wel goed en loopt wel los. Nadeel is alleen wel dat ik halverwege het jaar erin kom en de meesten hun plekje al veroverd hebben. Ik verover gewoon mee en druk me er wel tussen. Ik pas ervoor om alleen, huilend in een hoekje van mijn appartement te zitten. Here a come, you British B*tches! Bam!

Luts uf luv,

Muscat Meisje