Eerste werkdag: the day after

Lieve lezers,

Hoera! Gisteren ben ik 27 geworden en dan heb ik nagenoeg niet gemerkt. En dat zou ook vreemd zijn als je het zou merken, maar toch. Ik voelde me niet heel erg jarig en dat staat los van alle lieve en fijne berichten die ik heb mogen ontvangen. Anyhow. 

's Ochtends heb ik mijn 'birthday breakfast' gehad. En ik kan je vertellen dat in mijn hotel waar mijn appartement zit, je niet hoeft te sterven van de honger. Althans, als je van een heftig Indiaas ontbijt houdt! Gebakken bonen, roerei met heftige kruiden, ingelegde aubergines, een soort ragout/stoofvlees en natuurlijk ook naan. Ik sloeg deze heftige ochtendsessie even over en ging voor vers fruit en yoghurt, dat ergens verstopt stond in het uiterste hoekje van de tafel.
Ik had deze dag een missie: mijn verkoudheid aanpakken. Dus na het ontbijt ben ik in mijn Nissan Micra met krassen gestapt en ben ik naar de dichtstbijzijnde apotheek gereden. De beste man wilde me 4 dozen met pillen meegeven waarmee ik een dromedaris nog zou kunnen verdoven. Vriendelijk sloeg ik het af en koos veilig (SAAI!) voor de neusspray en panadol anti-flu. De pillen erin en het werkte als een idioot!

Fit genoeg dus ook om lekker te gaan lunchen met mijn collega Liesbeth. Eenmaal gesetteld op de locatie, besefte ik ineens waarom ik van dit rare land houd: de zon, zee, palmbomen en relaxtheid zorgden ervoor dat ik het beleefde als een droom. (Of het was de combinatie van neusspray en panadol, dat weet ik niet.) Hoe dan ook, we hebben lekker geluncht in onze t-shirtjes en flipflops. Ook heb ik me op de 'guestlist' laten zetten van Liesbeth bij mijn nieuw geadopteerde hanghotel: Intercontinental. Pool, jacuzzi's, sauna's, poolbars en natuuuuurlijk een sportschool. 
Na deze extreem relaxte escapade wilde ik voor mezelf een cadeau kopen in het Muscat City Centre: een enorme mall met prachtige winkels. Ik dacht dat ik het wel weer in 1x kon vinden. Nou, fout gedacht! Het wegennetwerk van Muscat verandert ongeveer met de dag en ik heb er ruim een uur over gereden. Ach, who cares. Ik kwam er uiteindelijk en heb mezelf getrakteerd op fijne dingen.
De avond verliep verder kalm en trakteerde mezelf als avondeten op roomservice. Op de kaart stond: 'Creamy tomatasoup from the kettle.' Yeah right. Deze substantie verdiende het woord 'soep' niet en leek meer op een rode jus die te zout was gemaakt. Blegh! Een deceptie, maar gelukkig had ik nog een enorme birthdaycake en heb mezelf daarmee volgestouwd.

Vandaag de eerste werkdag. Eindelijk ook een nacht goed geslapen, dus ik was er klaar voor om die hysterische pubers in het gareel te meppen. Nou, dat was niet nodig... Ik heb 2 'klassen' waar maar 1 leerling in zit. Dus. Nou. Ik met mijn energie viel een beetje over ze heen en ze schrokken van mijn taalgebruik: grote ogen nadat ik het woord 'ouwehoeren' gebruikte. Ai. Iets ander publiek! De leerlingen zijn over het algemeen super leergierig en braaf, rellen is een woord dat zij (nog) niet kennen geloof ik... Wellicht dat ik ze dat nog bij kan brengen voordat ik vertrek. Indicatie: met 3VWO had ik al een wilde discussie over welke symboliek er in het verhaal van Karel ende Elegast voorkwam. Ik word hier op een andere manier uitgedaagd. Het voelde vandaag goed om er weer te zijn. Vertrouwd ook op een gekke manier; de Dutch Department is nauwelijks veranderd. Ook weer wat oude collega's gezien waarmee ik 5 jaar geleden heb samengewerkt.

Net heb ik pasfoto's laten maken voor mijn schoolpas. Ik moest van de beste Indiase man in een hokje van 2x2 zitten op een kruk. Er stond nog een tafeltje naast me met 3 verschillende borstels, voor het geval ik mijn kuif nog wat moest borstelen. De zwarte haren hingen eraan en sloeg vriendelijk het aanbod af. Hij pakte zijn camera, zei niks en klikte twee keer. Toen kwam er: 'Yes, ready' en moest ik maar aannemen dat mijn pasfoto goed was. Stomverbaasd was ik nog en dat is (helaas...) ook te zien op mijn pasfoto, die ik niet vrijwillig het wereldwijde web in stuur.

Nu hang ik op het terras in mijn shirtje bij Costa koffie. Ik rook een sigaret en typ mijn verhaal. Vanavond ga ik uiteten met Liesbeth en wat Engelse collega-vriendinnen van haar. Als het goed is krijg ik ook vanavond te horen of ik naar mijn 'definitieve' appartement kan. MAAR... het blijft Oman natuurlijk en na 3 dagen en 2x eerder verkassen, heb ik er nu ook weinig fiducie in. Ik voel me al stukken beter dan 2 dagen geleden en krijg de Omaanse swung steeds meer te pakken. Morgen werkdag 2. Komt goed en loopt wel los. 

Dikke doei, Muscat Meisje